شنبه ۰۳ اردیبهشت ۰۱ ۱۵:۱۱ ۶۰ بازديد
پنجه ارشمیدس
پنجه ارشمیدس سلاحی است که گفته می شود او برای دفاع از شهر سیراکوز طراحی کرده است. این پنجه که به عنوان "کشتی تکان دهنده" نیز شناخته می شود از یک بازوی جرثقیل مانند تشکیل شده بود که یک قلاب فلزی بزرگ از آن آویزان بود. هنگامی که پنجه روی یک کشتی مهاجم انداخته می شد، بازو به سمت بالا می چرخید و کشتی را از آب خارج می کرد و احتمالاً آن را غرق می کرد. آزمایش‌های مدرنی برای آزمایش امکان‌پذیری پنجه انجام شده است، و در سال 2005 یک مستند تلویزیونی با عنوان ابرسلاح‌های دنیای باستان نسخه‌ای از پنجه را ساخت و به این نتیجه رسید که این یک وسیله کارآمد است.
اشعه حرارتی
ارشمیدس ممکن است از آینه هایی استفاده کرده باشد که به طور جمعی به عنوان یک بازتابنده سهموی برای سوزاندن کشتی های حمله کننده به سیراکوز عمل می کنند.
ارشمیدس ممکن است از آینه هایی استفاده کرده باشد که به طور جمعی به عنوان یک بازتابنده سهموی برای سوزاندن کشتی های حمله کننده به سیراکوز عمل می کنند. لوسیان نویسنده قرن دوم نوشت که در طی محاصره سیراکوز (حدود 214–212 قبل از میلاد)، ارشمیدس کشتی های دشمن را با آتش نابود کرد. قرن ها بعد، Anthemius of Tralles از شیشه های سوزان به عنوان سلاح ارشمیدس یاد می کند.[43] این وسیله که گاهی «اشعه حرارتی ارشمیدس» نامیده می‌شود، برای متمرکز کردن نور خورشید بر روی کشتی‌هایی که در حال نزدیک شدن بودند استفاده می‌شد و باعث آتش گرفتن آنها می‌شد. در دوران مدرن، دستگاه‌های مشابهی ساخته شده‌اند که می‌توان از آنها به عنوان هلیوستات یا کوره خورشیدی یاد کرد.
این سلاح ادعا شده از زمان رنسانس موضوع بحث های جاری در مورد اعتبار آن بوده است. رنه دکارت آن را به‌عنوان نادرست رد کرد، در حالی که محققان مدرن سعی کرده‌اند این اثر را تنها با استفاده از ابزارهایی که در دسترس ارشمیدس بود بازسازی کنند. پیشنهاد شده است که مجموعه بزرگی از سپرهای برنزی یا مسی بسیار صیقلی که به عنوان آینه عمل می کنند می توانند برای متمرکز کردن نور خورشید بر روی یک کشتی استفاده شوند.
اهرم
در حالی که ارشمیدس اهرم را اختراع نکرد، او یک اثبات ریاضی از اصل دخیل در کارش در مورد تعادل هواپیماها ارائه کرد. توصیفات پیشین اهرم در مکتب مشاء پیروان ارسطو یافت می شود و گاه به آرکیتاس نسبت داده می شود. چندین گزارش، اغلب متناقض، در مورد شاهکارهای ارشمیدس با استفاده از اهرم برای بلند کردن اجسام بسیار سنگین وجود دارد. پلوتارک توضیح می‌دهد که چگونه ارشمیدس سیستم‌های قرقره بلوک و تکل را طراحی کرد، که به ملوانان اجازه می‌دهد از اصل اهرم برای بلند کردن اجسامی استفاده کنند که در غیر این صورت برای حرکت خیلی سنگین بودند.به گفته پاپوس اسکندریه، کار ارشمیدس بر روی اهرم ها باعث شد که او متذکر شود: «به من جایی بدهید که روی آن بایستم تا زمین را حرکت دهم» (به یونانی: δῶς μοι πᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσω).[50] Olympiodorus بعدها همین افتخار را به اختراع ارشمیدس از baroul*******، نوعی بادگیر، به جای اهرم نسبت داد.
ارشمیدس همچنین به دلیل بهبود قدرت و دقت منجنیق و اختراع کیلومترشمار در طول اولین جنگ پونیک اعتبار داشته است. کیلومتر شمار به عنوان یک گاری با مکانیزم چرخ دنده ای توصیف می شد که پس از طی هر مایل، یک توپ را در ظرفی می انداخت.
ابزارهای نجومی
ارشمیدس اندازه‌گیری‌های نجومی زمین، خورشید و ماه و همچنین مدل اریستارخوس از جهان را در زمین‌های خورشید مرکزی در Sand-Reckoner مورد بحث قرار می‌دهد. علیرغم فقدان مثلثات و جدول آکوردها، ارشمیدس روش و ابزار مورد استفاده برای انجام مشاهدات را توصیف می کند (یک میله مستقیم با میخ یا شیار)، فاکتورهای اصلاحی را برای این اندازه گیری ها اعمال می کند و در نهایت نتیجه را در شکل کرانهای بالا و پایین برای محاسبه خطای مشاهده. بطلمیوس، به نقل از هیپارخوس، همچنین به مشاهدات انقلاب ارشمیدس در Almagest اشاره می کند. این امر ارشمیدس را به اولین یونانی شناخته شده تبدیل می کند که چندین تاریخ و زمان انقلاب را در سال های متوالی ثبت کرده است.
سیسرو به طور خلاصه از ارشمیدس در گفتگوی خود به نام De re publica یاد می کند که گفت و گوی تخیلی را در 129 قبل از میلاد به تصویر می کشد. پس از تصرف سیراکوز ج. در سال 212 قبل از میلاد، ژنرال مارکوس کلودیوس مارسلوس دو مکانیسم را که توسط ارشمیدس ساخته شده بود و به عنوان کمکی در نجوم استفاده می شد، به رم بازگرداند که حرکت خورشید، ماه و پنج سیاره را نشان می داد. سیسرو مکانیسم های مشابهی را که توسط تالس از میلتوس و ائودکسوس از کنیدوس طراحی شده اند ذکر می کند. دیالوگ می گوید که مارسلوس یکی از وسایل را به عنوان تنها غارت شخصی خود از سیراکوز نگه داشت و دیگری را به معبد فضیلت در رم اهدا کرد. مکانیسم مارسلوس، طبق گفته سیسرون، توسط گایوس سولپیسیوس گالوس به لوسیوس فوریوس فیلوس نشان داده شد، که آن را اینگونه توصیف کرد:
Hanc sphaeram Gallus cum moveret, fiebat ut soli luna totidem conversionibus in aere illo quot diebus in ipso caelo succederet, ex quo et in caelo sphaera solis fieret eadem illa defectio, et incideret luna tum in eam eam ecum eamsetum .
هنگامی که گالوس کره زمین را به حرکت درآورد، این اتفاق افتاد که ماه به همان اندازه که در خود آسمان، به دنبال خورشید در آن تدبیر برنزی حرکت کرد، از آنجا نیز در آسمان، کره خورشید همان گرفت را داشت، و ماه پس از آن به موقعیتی که سایه آن بر روی زمین زمانی که خورشید در یک خط قرار داشت.
این توصیفی از یک افلاک نما یا اوری است. پاپوس اسکندریه اظهار داشت که ارشمیدس یک نسخه خطی (اکنون گم شده) در مورد ساخت این سازوکارها با عنوان درباره کره سازی نوشته بود. تحقیقات مدرن در این زمینه بر روی مکانیسم Antikythera متمرکز شده است، دستگاه دیگری که ساخته شده است. 100 سال قبل از میلاد که احتمالاً برای همین هدف طراحی شده است. ساخت مکانیسم‌هایی از این دست به دانش پیچیده‌ای از دنده‌های دیفرانسیل نیاز داشت. زمانی تصور می شد که این فراتر از محدوده فناوری موجود در دوران باستان بوده است، اما کشف مکانیسم Antikythera در سال 1902 تأیید کرد که دستگاه هایی از این نوع برای یونانیان باستان شناخته شده بودند.
پنجه ارشمیدس سلاحی است که گفته می شود او برای دفاع از شهر سیراکوز طراحی کرده است. این پنجه که به عنوان "کشتی تکان دهنده" نیز شناخته می شود از یک بازوی جرثقیل مانند تشکیل شده بود که یک قلاب فلزی بزرگ از آن آویزان بود. هنگامی که پنجه روی یک کشتی مهاجم انداخته می شد، بازو به سمت بالا می چرخید و کشتی را از آب خارج می کرد و احتمالاً آن را غرق می کرد. آزمایش‌های مدرنی برای آزمایش امکان‌پذیری پنجه انجام شده است، و در سال 2005 یک مستند تلویزیونی با عنوان ابرسلاح‌های دنیای باستان نسخه‌ای از پنجه را ساخت و به این نتیجه رسید که این یک وسیله کارآمد است.
اشعه حرارتی
ارشمیدس ممکن است از آینه هایی استفاده کرده باشد که به طور جمعی به عنوان یک بازتابنده سهموی برای سوزاندن کشتی های حمله کننده به سیراکوز عمل می کنند.
ارشمیدس ممکن است از آینه هایی استفاده کرده باشد که به طور جمعی به عنوان یک بازتابنده سهموی برای سوزاندن کشتی های حمله کننده به سیراکوز عمل می کنند. لوسیان نویسنده قرن دوم نوشت که در طی محاصره سیراکوز (حدود 214–212 قبل از میلاد)، ارشمیدس کشتی های دشمن را با آتش نابود کرد. قرن ها بعد، Anthemius of Tralles از شیشه های سوزان به عنوان سلاح ارشمیدس یاد می کند.[43] این وسیله که گاهی «اشعه حرارتی ارشمیدس» نامیده می‌شود، برای متمرکز کردن نور خورشید بر روی کشتی‌هایی که در حال نزدیک شدن بودند استفاده می‌شد و باعث آتش گرفتن آنها می‌شد. در دوران مدرن، دستگاه‌های مشابهی ساخته شده‌اند که می‌توان از آنها به عنوان هلیوستات یا کوره خورشیدی یاد کرد.
این سلاح ادعا شده از زمان رنسانس موضوع بحث های جاری در مورد اعتبار آن بوده است. رنه دکارت آن را به‌عنوان نادرست رد کرد، در حالی که محققان مدرن سعی کرده‌اند این اثر را تنها با استفاده از ابزارهایی که در دسترس ارشمیدس بود بازسازی کنند. پیشنهاد شده است که مجموعه بزرگی از سپرهای برنزی یا مسی بسیار صیقلی که به عنوان آینه عمل می کنند می توانند برای متمرکز کردن نور خورشید بر روی یک کشتی استفاده شوند.
اهرم
در حالی که ارشمیدس اهرم را اختراع نکرد، او یک اثبات ریاضی از اصل دخیل در کارش در مورد تعادل هواپیماها ارائه کرد. توصیفات پیشین اهرم در مکتب مشاء پیروان ارسطو یافت می شود و گاه به آرکیتاس نسبت داده می شود. چندین گزارش، اغلب متناقض، در مورد شاهکارهای ارشمیدس با استفاده از اهرم برای بلند کردن اجسام بسیار سنگین وجود دارد. پلوتارک توضیح می‌دهد که چگونه ارشمیدس سیستم‌های قرقره بلوک و تکل را طراحی کرد، که به ملوانان اجازه می‌دهد از اصل اهرم برای بلند کردن اجسامی استفاده کنند که در غیر این صورت برای حرکت خیلی سنگین بودند.به گفته پاپوس اسکندریه، کار ارشمیدس بر روی اهرم ها باعث شد که او متذکر شود: «به من جایی بدهید که روی آن بایستم تا زمین را حرکت دهم» (به یونانی: δῶς μοι πᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσω).[50] Olympiodorus بعدها همین افتخار را به اختراع ارشمیدس از baroul*******، نوعی بادگیر، به جای اهرم نسبت داد.
ارشمیدس همچنین به دلیل بهبود قدرت و دقت منجنیق و اختراع کیلومترشمار در طول اولین جنگ پونیک اعتبار داشته است. کیلومتر شمار به عنوان یک گاری با مکانیزم چرخ دنده ای توصیف می شد که پس از طی هر مایل، یک توپ را در ظرفی می انداخت.
ابزارهای نجومی
ارشمیدس اندازه‌گیری‌های نجومی زمین، خورشید و ماه و همچنین مدل اریستارخوس از جهان را در زمین‌های خورشید مرکزی در Sand-Reckoner مورد بحث قرار می‌دهد. علیرغم فقدان مثلثات و جدول آکوردها، ارشمیدس روش و ابزار مورد استفاده برای انجام مشاهدات را توصیف می کند (یک میله مستقیم با میخ یا شیار)، فاکتورهای اصلاحی را برای این اندازه گیری ها اعمال می کند و در نهایت نتیجه را در شکل کرانهای بالا و پایین برای محاسبه خطای مشاهده. بطلمیوس، به نقل از هیپارخوس، همچنین به مشاهدات انقلاب ارشمیدس در Almagest اشاره می کند. این امر ارشمیدس را به اولین یونانی شناخته شده تبدیل می کند که چندین تاریخ و زمان انقلاب را در سال های متوالی ثبت کرده است.
سیسرو به طور خلاصه از ارشمیدس در گفتگوی خود به نام De re publica یاد می کند که گفت و گوی تخیلی را در 129 قبل از میلاد به تصویر می کشد. پس از تصرف سیراکوز ج. در سال 212 قبل از میلاد، ژنرال مارکوس کلودیوس مارسلوس دو مکانیسم را که توسط ارشمیدس ساخته شده بود و به عنوان کمکی در نجوم استفاده می شد، به رم بازگرداند که حرکت خورشید، ماه و پنج سیاره را نشان می داد. سیسرو مکانیسم های مشابهی را که توسط تالس از میلتوس و ائودکسوس از کنیدوس طراحی شده اند ذکر می کند. دیالوگ می گوید که مارسلوس یکی از وسایل را به عنوان تنها غارت شخصی خود از سیراکوز نگه داشت و دیگری را به معبد فضیلت در رم اهدا کرد. مکانیسم مارسلوس، طبق گفته سیسرون، توسط گایوس سولپیسیوس گالوس به لوسیوس فوریوس فیلوس نشان داده شد، که آن را اینگونه توصیف کرد:
Hanc sphaeram Gallus cum moveret, fiebat ut soli luna totidem conversionibus in aere illo quot diebus in ipso caelo succederet, ex quo et in caelo sphaera solis fieret eadem illa defectio, et incideret luna tum in eam eam ecum eamsetum .
هنگامی که گالوس کره زمین را به حرکت درآورد، این اتفاق افتاد که ماه به همان اندازه که در خود آسمان، به دنبال خورشید در آن تدبیر برنزی حرکت کرد، از آنجا نیز در آسمان، کره خورشید همان گرفت را داشت، و ماه پس از آن به موقعیتی که سایه آن بر روی زمین زمانی که خورشید در یک خط قرار داشت.
این توصیفی از یک افلاک نما یا اوری است. پاپوس اسکندریه اظهار داشت که ارشمیدس یک نسخه خطی (اکنون گم شده) در مورد ساخت این سازوکارها با عنوان درباره کره سازی نوشته بود. تحقیقات مدرن در این زمینه بر روی مکانیسم Antikythera متمرکز شده است، دستگاه دیگری که ساخته شده است. 100 سال قبل از میلاد که احتمالاً برای همین هدف طراحی شده است. ساخت مکانیسم‌هایی از این دست به دانش پیچیده‌ای از دنده‌های دیفرانسیل نیاز داشت. زمانی تصور می شد که این فراتر از محدوده فناوری موجود در دوران باستان بوده است، اما کشف مکانیسم Antikythera در سال 1902 تأیید کرد که دستگاه هایی از این نوع برای یونانیان باستان شناخته شده بودند.
- ۱ ۰
- ۰ نظر